1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
We hebben elkaar nooit ontmoet, maar ik ben je zo erkentelijk en dankbaar voor jouw engagement en verwezenlijlingen in de geestelijke gezonheidszorg.
Lieve Brenda,
Jarenlang heb ik je gevolgd op social media, ik heb talloze berichten gelezen, filmpjes gekeken en heb ik boeken gelezen. Bij Astare heb ik je ontmoet tijdens je boekpresentatie en was dit een fantastische avond.
Ik heb ontzettend veel van je geleerd en heb je me ook vaak enorm geïnspireerd en ervaarde ik een enorme positieve kracht.
Vandaag kwam het intens droevige bericht dat je ons hebt verlaten.
Speciaal voor jou heb ik bloemen gebracht bij Astare en hebben we even een moment stilgestaan.
Ook heb ik een kaarsje aangestoken in de Domkerk en heb ik hier een half uurtje stilgestaan en ging er echt heel veel door me heen.
Ik hoop dat je nu rust hebt gevonden.
Tot slot wens ik je man en je kinderen en alle nabestaanden heel veel sterkte toe met het verlies.
Voor mij herinner ik je als een heldin en was ik een groot fan van jou.
Je boeken waren meesterlijk en heb ik met bijzonder veel belangstelling en aandacht gelezen. Ook je boekpresentatie heeft bijzonder veel indruk op me gemaakt. Ik heb genoten van vele filmpjes met de meest bijzondere momenten en theaterstukken en ik heb je jarenlang gevolgd op social media waarbij ik iedere keer weer onder de indruk was en las ik eigenlijk al jouw berichten met bijzonder veel belangstelling en aandacht.
Bedankt voor alles, het was een voorrecht om jou te mogen kennen en om jouw boeken te mogen lezen, en jouw filmpjes te mogen zien en om jouw talloze berichten langs te zien komen die ik iedere keer met bijzonder veel belangstelling en aandacht heb gelezen.
Met bepaalde dingen heb je mijn ogen geopend en heb je iets laten zien, wat ik ook herkende in mijn eigen ervaringen in de GGZ maar wist jij het in fantastische pakkende woorden te beschrijven.
En was jouw boekpresentatie legendarisch en heb ik een onvergetelijke avond met jou beleefd bij Astare.
Speciaal voor jou heb ik de mooiste bos bloemen meegebracht bij Astare en stonden we even stil.
Maar eenmaal buiten liep ik alleen door het centrum van Utrecht en werd ik overvallen door een heel sterk gevoel dat zich het beste omschrijft als een leegte en eenzaamheid en immens verdriet.
Maar ook een enorme schok en een soort ongeloof. Ik kon het eigenlijk niet goed vatten, zoveel ging er door me heen.
Diep bedroefd ging ik naar huis met een intens diep gevoel.
En ben ik er helemaal vol van.
Je hebt een onvergetelijke indruk op me gemaakt en heb ik zoveel van jou gelezen en gezien en is het haast niet te vatten.
En ook nu is het haast niet te vatten en moet het nog even doordringen.
Rust zacht, lieve Brenda.
Bedankt voor alles!
Dag Brenda,
dapper mens, dank je voor wat jij in beweging hebt gezet, ook bij mij.
Liefs en ‘ farewell’.
Zo veel mooie woorden, herinneringen, gevoelens van ál die mensen die Brenda bewonderden… En toch was het psychisch lijden te groot, de onmacht, het verdriet.
Ik ontmoette Brenda voor het eerst tijdens Meet the Xperts in Haarlem, in 2015. Ze pakte de hele zaal bij kop en kont, met haar betoverende glimlach, prachtige stem en haar aangrijpende verhaal… Na afloop praatten we nog wat na en eigenlijk ben ik haar vanaf dat moment blijven volgen en kruisten onze wegen elkaar zoals dat gaat…als je elkaar snapt.
Ik gun Jan en de jongens de weg te vinden dit immense verlies te kunnen dragen. Ik wens ze hoop. Als wij met z’n allen al zo intens verdrietig en verbijsterd zijn, hoe moet het dan als geliefde of kind zijn…?
Lieve Brenda, ik ga je missen. Ik hoop dat het mooi is, aan die kant…
Hey Brenda,
Ik herinner je nog van op de basisschool te Haasrode. Altijd vrolijk, het kleine zusje van Chris.
Enkele jaren geleden greep jou verhaal mij bij de keel, heb zelf ook een ziekte, beperking. Heb niet fysisch meegemaakt wat jij moest doorstaan. Wel psychisch door andere hulpverleners. Mensen die zo snel anderen over een zelfde kam scheren, veroordelen, oogkleppen hebben. Ik vind dit even erg als de serie “God vergeten”.
Dank je dat ik je mocht kennen, het ga je goed nu.
Ik wens je familie veel steun en tijd toe om dit verdriet te dragen. Mogen jou dood niet voor niets zijn en mag er ooit werk gemaakt worden om de mensenrechten gewoon toe te passen in het leven van alle dag en er niet enkel over te spreken of schijven. Dan zou een milde, inclusive samenleving al veel dichter bij komen
Dikke knuffel (aan ieder die dit leest, beginnen we er vandaag aan in ons eigen kleine leefwereldje)
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere