1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Ik herinner mij nog goed dat er tijdens onze les herstelgerichte zorg gastsprekers kwamen spreken die ervaringsdeskundigen waren. Ik vond dat de meest boeiende lessen. Brenda bleef mij het meeste bij. Haar enthousiasme en warme persoonlijkheid. Ik ben haar sinds die dag altijd blijven volgen online. Ik vind het zo mooi hoe ze vocht voor verbetering in GGZ. Ik deelde die mening ook dat er nog veel werk is. Ze heeft een grote impact gehad op hoe ik psychose zag. De conclusie was dat ze vaak trauma hebben meegemaakt en nood hebben aan verbinding, begrip en warmte. Dat is iets dat ik altijd zal meedragen! ❤️
Dag lieve Brenda,
Ik kende je van op het Don Boscocollege in Hechtel en ben je verhalen blijven volgen via je posts op Facebook. Wat had ik verwondering voor je mooie woorden en je unieke blik op de wereld. Je was voor velen en voor mezelf een grote bron van steun en begrip.
Wat ga je gemist worden…
Dag Brenda
Ik heb je nooit van heel dichtbij gekend, maar toch blik ik met heel veel warmte en nostalgie terug op de keren dat onze paden elkaar kruisten tijdens onze opleiding Germaanse taal- en letterkunde in Leuven. Twee jaar ouder dan jij was ik een van de presidiumleden tijdens een onvergetelijk eerstekanweekend ergens in het noorden van de provincie Antwerpen, het weekend voordat je in Leuven startte. De eerste twee jaar van je opleiding hadden we ook vrij veel gemeenschappelijke vrienden, zagen we elkaar geregeld in de fakbar, in MSI of op de permanentie. ‘Warm’, ‘energiek’, ‘lief’, ‘empathisch’: dat zijn de woorden die in me opkomen als ik terugdenk aan jou toen.
Toen je in je licenties een van de drijvende krachten werd achter het vrouwenvoetbalploegje van Germania, ben je me ooit als jonge assistent op m’n kantoor komen overtuigen om mee te doen aan een wedstrijdje tussen jouw ploeg en die van de proffen en assistenten. Achteraf kreeg ik wel de commentaar dat ik me wat minder had mogen uitsloven :-).
Na je studies heb ik je nooit meer teruggezien. Maar ik ben je aan de zijlijn wel als auteur blijven volgen nadat ‘Kortsluiting in mijn hoofd’ op mijn radar kwam. Eén ding is zeker: als activiste en als auteur heb je veel meer dan één steen verlegd in de rivier die het leven is. Dankzij jou voelen heel veel kwetsbare mensen zich vandaag eindelijk begrepen en gehoord. Hun spreekbuis mag dan wel weg zijn, maar je ideeën (en de herinneringen aan jou als persoon) zullen blijven voortleven…
Rust zacht, Brenda…
over boeken die we liever niet schreven ,
maar die zo nodig zijn …
🥀 Wat overviel dit nieuws me. Wat een ongelofelijk belangrijk iemand was jij!
💙 Een voorvechter van zoveel omtrent mentale gezondheidszorg dat het niet in woorden samen te vatten is.
💔 Bovenal een kapitein die enorm zal gemist worden door iedereen die haar lief had.
💔 Het is een moeilijke strijd soms, zo op de barricades staan omtrent mentaal welzijn. Ikzelf vind het ook vaak een dunne lijn tussen strijden en jezelf niet verliezen .
💔 Nog steeds zijn er veel mistoestanden, onbegrip , stigma en heerst er een ongelofelijk taboe.
Boeken over deze onderwerpen zullen zelden hoge verkoopcijfers halen, terwijl ze in elke boekenkast thuis horen.
✨ Brenda, het gaat je goed, daar aan de andere kant.
en ik… ik pink alweer een traan weg &
zet deze missie verder ⛵️
💙💔 kleine matroos heeft een boodschap voor jou en jouw bemanning:
liefste matroos.
kijk even om je heen,
je bent echt niet alleen…
💔💙
ik wens jullie velden vol klaprozen toe 🥀
liefs , Hanne,
mede voorvechter van , ervaringsdeskundige, auteur , maar bovenal grote fan 💙
Ik hoorde je tijdens een lezing waar je vol vuur vertelde over wat je had meegemaakt in de psychiatrie.
Dat zo’n behandeling jou was overkomen vond en vind ik ronduit schokkend. Zo’n straffe, blije, trotse erudiete madam.
Jij en jouw verhaal zorgen ervoor dat ik kwetsbare patiënten hoor, zie en au sérieux neem. En dat ik mee ijver voor menswaardige zorg. Kies je een mooie, malse wolk uit en blijf de wereld inspireren!
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere