1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Ik heb je voor de eerste keer gezien bij een voorstelling die je deed in Sint-Niklaas. Je was authentiek, eerlijk, pakkend, gevoelig, grappig en ongelofelijk slim. De tweede keer ontmoette ik je op een workshop over je boek PSSSt. Opnieuw dat enthousiasme, dat vuur, jouw kracht. Toen ik een hele tijd terug vernam via instagram dat het niet goed met je ging, stuurde ik je af en toe berichtjes om te vragen hoe het met je ging en om je moed te geven want ik wist uit ervaring hoe het voelt om in een diepe, zwarte put te zitten. Wat was ik blij toen ik je terug vol levenslust zag op je foto’s van jullie reis door Canada. Ik dacht en hoopte dat het diepe dal definitief achter je lag maar toen ik plots niets meer van je zag verschijnen op instagram, informeerde ik hoe het met je ging en vertelde je dat het niet goed ging. Ik heb ontzettend hard moeten huilen toen ik vandaag vernam dat je er niet meer bent. Ik zal nog veel aan je denken en ook je laatste boek gaan kopen want dat heb ik nog niet. Ik mis je nu al lieve, mooie, creatieve, dappere, krachtige, gevoelige, authentieke, menslievende Brenda. Voor altijd mijn held!
Ik leerde Brenda kennen toen ze haar verhaal als ervaringsdeskundige bracht in Sint-Hiëronymus. Ze bleek dan ook onze toemalige buurvrouw te zijn, kwamen we na het gesprek achter.
En wat een buurvrouw, de beste! Zo vond ik ooit eens patroonpapier aan onze deur. Brenda bleek de lieve weldoener. Onze honden konden het ook erg goed met elkaar vinden en ze speelden regelmatig eens samen. Of Rex kwam eens logeren.
Maar wat het meeste zal bijblijven is die ene zondagochtend dat ze aan de deur stond. Ze vroeg met een glimlachje of we haar konden helpen. Ze had geiten gekocht. Jan was er niet voor te vinden maar die was toch op weekend zei ze maar ze had een hok nodig voordat ze de geiten kon halen in de middag. Met wat we dat hok moesten maken? ‘Er liggen wel wat spullen in de tuin die je kan gebruiken’ En wat een plezier had ze in het uitvoeren van dit idee.
Ik zal nooit haar gedrevenheid, onuitputtelijke (zo leek het toch) energie, mooie lach vergeten. ZEker nooit wat ze heeft betekend voor de GGZ want daar heeft ze zeker meer dan 1 steen in de rivier verlegd. Zoveel bewondering voor wat je hebt gedaan! Je hebt je rust verdiend.
Jouw gouden feest, gouden herinneringen, gouden momenten, gouden woorden, gouden hart.
Lieve allemaal
Ik leerde Brenda kennen door haar strijd tegen de onrechtvaardigheid in de psychiatrie. Ik woonde de lezing ‘Kortsluiting in mijn hoofd’ bij in het Guislainmuseum in Gent en ik werd een volger. Ik volgde haar verhalen via facebook en instagram, ze gaf met de kracht om door te gaan.
We nodigden haar uit voor onze vzw Anaktisi, waar ze enkele keren een cursus ‘Creatief schrijven’ kwam geven voor lotgenoten van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Wat hebben we daar toen veel aan gehad! Ze gaf ons alweer de kracht om door te gaan…
Regelmatig hadden we wat contact in het kader van Anaktisi maar ook persoonlijk kon ik op mooie woorden rekenen van haar als het wat minder ging. Ze gaf me kracht om door te gaan …
In maart vorig jaar volgde ik de lezing rond Mindfullness tuinieren in Haacht. Ook daar was ze zeer inspirererend! Ze hebt me wel niet kunnen overhalen om wat meer in de tuin te gaan werken maar ze gaf me alweer kracht … om door te gaan.
Haar overlijden doet heel veel pijn maar geeft me de kracht om door te gaan en haar strijd verder te zetten. De kracht van lotgenoten!
Ik wens jullie allemaal veel sterkte maar ook KRACHT!
Lieve, leuke Brenda, wat ontzettend verdrietig dat jij niet meer bij ons bent… Jaren geleden in de tijden van het opzetten van Psychosenet leerden we elkaar kennen, las ik je boeken en 2 X was ik fietsmaatje bij de Socialrun teams waar jij in zat. Zo’n krachtige en bijzondere grappige vrouw. Ook leefde ik mee, in je gekke leuke filmpjes op de socials, maar ook in je minder goede tijden onlangs. Voor mij blijf jij Belle, en neem je een toverstokje mee op reis naar boven. Je zult vast een prachtige ster aan de hemel gaan worden, maar wát zul jij hier gemist gaan worden, lieverd. Ik wens je man, kinderen, familie en andere dierbaren enorm veel sterkte en steun aan elkaar.
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere