1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Lieve Brenda,
Bijna 30 jaar terug, kwam je een tijdje vaak langs op ons gemeenschapshuis, in de F.Lintstraat in Leuven, je was er bevriend met een huisgenoot. Maar door je warme glimlach, je naturel, je oprechte interesse in anderen had je al gauw een band met ons allemaal. Ik herinner me hoe ik samen met jou, tussen het blokken door, in de regen in ons tuintje stond te dansen en te zingen. Het tovert nog altijd een glimlach op mijn lippen. Dank voor wie je was, dank voor wie je altijd zal zijn.
Lieve familie en vrienden van Brenda, zorg goed voor jezelf en elkaar. Warme groet, Els
Brenda, je hebt onnoemelijk veel verwezenlijkt voor de GGZ. Je hebt er onterecht onnoemelijk veel voor moeten lijden.
Je kroop in je pen, met je talent voor woord. Maakte muziek, toneel. Je streed. Een echte wereldverbeteraar. Een gouden influencer.
Jouw rimpeleffect is groot. Ik neem jouw ervaring en boodschap verder mee in mijn werk als klinisch psycholoog.
Jan, Jip, Jom, en Zen, ik wens jullie veel sterkte. Ik voelde haar grote liefde voor jullie in al haar woorden. Dat haar lijden zo groot was, kan ik alleen maar intens verdrietig van worden.
Aan haar gezin, familie en vrienden, elke volger, innige deelneming.
Brenda, de winter bevroor jou.
ik hoop dat je lente nog komt.
Liefs,
Sara
Helaas kon ik de uitvaart niet volgen tijdens de livestream. En ik vind geen mogelijkheid om het alsnog te kunnen ”bijwonen”, herbekijken… Misschien is het niet mogelijk. En dan zal ik dat moeten aanvaarden. Sowieso is en blijft zij een heldin voor mij! Rust nu maar Brenda en geniet van de eeuwige lente! xxx
Diep bedroefd omdat zij wel de moed had om te vertellen wat zij (ook ikzelf) heeft meegemaakt in de wereld van de Belgische psychiatrie… Dat er tot vorig jaar, 11 jaar na haar eerste mensonterende behandeling en het aanklagen daarvan, nogsteeds op die vernederende en verwoestende manier met mensen met een psychose wordt omgegaan, moet wel ingeslagen zijn als een bom… Gestreden als een leeuwin en gevangen genomen, verbannen tot pure desillusie… Afgrijselijk!!!
BRENDA. Mooie, krachtige, inspirerende Brenda.
Nooit heb ik je ontmoet.
Maar je lezing bij Astare in 2015 (https://www.youtube.com/watch?v=XNrvXtvfEz8), kort voor mijn eerste (kraambed)psychose-ervaring, heeft mijn leven gered.
Of er in ieder geval een flinke steen aan bijgedragen.
Dat me niet is overkomen wat jou is overkomen.
Dat de ggz me niet heeft getraumatiseerd zoals deze jou telkens weer heeft gedaan.
Want mijn toenmalige partner zat in de zaal, daar bij Astare.
Hij luisterde naar jouw verhaal.
Je verhaal dat een strohalm vormde waaraan we ons vasthielden in de tijd dat ik thuis bleef.
Middenin die gekte. Temidden van mijn naasten. Mijn pasgeboren baby.
Op afstand gevolgd door de ggz, maar nooit opgenomen.
Rouwend om mijn moeder en tante, die net waren overleden.
We hadden geen idee wat we deden.
We deden maar wat, maar we deden het.
En nog steeds ben ik iedereen die dat durfde mijn leven lang dankbaar.
Want verdomme de andere kant van de medaille, de medaille die jij aan den lijve ondervond.
Het is mensonterend verschrikkelijk.
Zelfs terwijl ik het nu schrijf, bijna 9 jaar later, verschijnen nog de tranen in mijn ogen.
Al helemaal met het idee dat jij er nu niet meer bent.
Dat je vandaag bent uitgezwaaid door je geliefden.
Je kinderen. Je wereld.
Waarom jouw verhaal jouw eigen situatie niet kon redden, niet de strohalm kon zijn van verandering die het mij bracht…
Het is me een raadsel.
Ik vind het oneerlijk.
Dus het raakte me diep in mijn hart toen ik vorige week het bericht over je overlijden las.
En nog steeds ben ik er stil van.
Ik dacht je nog wel een keer te ontmoeten.
Om je dit te vertellen.
Dat ik een derde kraamtijd zonder psychische problemen ervoer en jouw verhaal standaard heb opgenomen in mijn signaleringsplan.
Ik deelde met het Crazywise-team nog het interview met je partner dat je afgelopen zomer publiceerde.
Met het idee je voor een volgende editie uit te nodigen…
Ik verwachtte je ergens, daar.
Een kleine maand geleden in Heiloo.
‘Van Angst naar Vertrouwen’ luidde de titel van de 8ste Crazywise Conferentie.
Ik zag in ons mailprogramma dat je regelmatig op de linkjes van de kaartverkoop klikte.
Maar je was er niet.
En nu ben je er helemaal niet meer.
Jouw vertrouwen was weg. Kennelijk.
En kan ik alleen nog maar een stukje schrijven over wat er allemaal in me voorbij kwam de afgelopen week.
Dat ik nog nooit zo van de leg ben geweest door een overlijden van iemand die ik letterlijk nog nooit heb ontmoet.
Ik troost me met de wetenschap dat door het rimpeleffect van jouw overlijden, nog grotere cirkels de wereld in zullen bewegen van het verhaal dat je bij leven met zoveel strijdkracht de wereld in bracht.
Omdat ik uit ervaring weet, wanneer moeders gaan, dat wat ze niet is gelukt over te brengen, via de dood alsnog zijn weg vindt.
Voor nu wens ik iedereen die jou dichtbij liefhad een heilzaam en gedragen rouwproces.
Dat het afscheid vandaag daarin een mooie blijvende herinnering mag zijn.
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere