1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Het is een kunst om in het grijs van deze dag het blauw van morgen te zien.
Om te voelen dat verdriet geen volslagen leegte is maar dat grijs en blauw en leeg en vol samenspelen
Je raakt er nooit op uitgestudeerd
Hoeft ook niet!
Maar je moet er wel mee bezig blijven. Anders blijft het grijs langer grijs dan nodig is.
Niet aan sleutelen maar zorg wel dat je altijd zo’n tubetje blauw bij je hebt
Hemelsblauw! ( Toon Hermans)
Ik het geluk gehad Brenda te leren kennen via de opleiding perinatale counseling. Wat een vrouw en de indruk dat zij toen achter liet.
Veel sterkte
Brenda,
Het moet iets van een 13 jaar geleden zijn. We hadden elkaar al meermaals gekruist, geknikt…gewoon beleefd.
Maar daar stonden we dan, samen te wachten voor het oudercontact van onze zonen, Jip en Noyan.
Ik denk 1ste kleuterklas.
Die gigantisch mooie glimlach was uitnodigend, we begonnen te praten en we waren vertrokken.
Vele verjaardagsfeestjes van onze jongens passeerden en bij jullie was het altijd 1 groot feest. Ouders bleven gezellig in de tuin
hangen, iedereen was altijd welkom.
Het is niet zo dat we elkaar bijzonder vaak zagen maar de momenten samen zijn om te koesteren!
De vele avonden rond het vuur in jullie tuin, marshmallows, iedereen bracht wat lekkers mee,
de ongedwongenheid…gezelligheid troef!
Je zat vol wilde, toffe ideetjes en zo trokken we plots ook met een hoop vrienden naar een kasteeltje in de Ardennen.
Je creëerde verbinding, heerlijk!
Bij elke wandeling of ontmoeting wist je de juiste dingen te zeggen, gaf je me nieuwe dromen en energie.
Je dacht mee na, ook al had je het zelf met momenten heel moeilijk, toch vroeg je heel bewust ‘hoe is het met u”?
Jouw huis en tuin stonden voor velen open en zo mocht ik met de jongens ook een weekje op jullie huis passen terwijl jullie op vakantie waren.
Ik weet zeker dat er genoeg kandidaten waren maar je vroeg het toen aan mij…omdat je aanvoelde dat ik het nodig had om even
ruimte te hebben. Jouw super gezellig huisje en rustgevende tuin deden toen meer dan deugd.
Nog steeds dankbaar voor!
Al voelde jij je verveelt dat het fornuis net toen in stukken brak en schrok ik mij een bult dat de poetsvrouw plots onaangekondigd aan mijn/jouw bed stond ..maar ook dat was jij, go with the flow, beetje chaotisch, impulsief maar boordevol energie en altijd in functie van anderen. Mooie herinneringen zijn dat.
Ik had nog zoooo graag met jou gewandeld, gelachen en creatieve ideeën besproken..
Bij elke bloem die ik koop of plant of pluk ga je in mijn buurt zijn en ik beloof te blijven en durven praten over mentaal welzijn.
Dankbaar dat ik jou mocht kennen.
Rust zacht lieve Brenda
Ik leerde Brenda online kennen dmv de Socialrun. En face to face bij haar boekpresentatie bij Astare. Ook deed ze inleiding bij de voorstelling PAAZ, maar werd ik ook enorm geraakt tijdens haar eigen voorstelling met het nummer “broodplankje”. Ze inspireerde mij gaf mij hoop en ik genoot van energie enthousiasme, maar vooral een heel lief en warm mens.
Ik herkende mij in de pijn van de ggz, daarom het voor anderen willen verbeteren.
Lieve Brenda ik ga je niet vergeten, maar ik ga je wel kei hard missen.
Zomaar een FACTteam in Amsterdam nieuwwest.
Waar Brenda’s boeken de eerste aankopen waren voor de ‘herstelbibliotheek’. Waar ik nu een kaars bij brand. Waar ik stil achter mijn scherm de uitvaart volg, waar ik huil én mezelf mee hoor zingen.
Omdat Brenda me in Antwerpen voor het eerst diep raakte, me inspireerde en deed geloven dat het beter kon.
Omdat Brenda me later eens zei dat één hulpverlener verschil kan maken.
Omdat het onverteerbaar is dat ze afscheid nam van wie haar lief waren.
En omdat het niet zo kan en mag zijn dat haar licht nu dooft.
We gaan het brandend houden, soms tegen beter weten in.
Dank Brenda, dat je was wie je was en me er deelgenoot van maakte.
Ik hoop dat je gezin en vrienden zich gedragen en verwarmd voelen door het vuur en de liefde die jij uitdroeg
Lieve Brenda, bijzondere vrouw. Ook ik klap voor jou – online. Een kaars brandt hier. Vrouwenpower. Mensenkracht. Hoewel ik je amper ken – alleen bij Kaatje en online – raak je diep. In je levenslust en strijd voor rechtvaardigheid. Wens je vrede. ❤️Evelien
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere